Terugblik op hemelse weken in Glastonbury
21 juni 2025
Hemelse weken
Op de langste dag van het jaar, zijn we eindelijk weer een beetje aangekomen in ons dagelijkse leven. We kijken terug naar een verblijf van enkele weken, waar we totaal in een bubbel opgenomen werden in Glastonbury, met haar prachtige hoge energie en haar oneindig inspirerende plekken.
We gingen met elkaar op reis. Een reis naar binnen. Een reis waar jij jezelf weer terug kunt vinden.
We organiseerden deze tocht om, naast de coaching, ook een week lang met elkaar op te trekken en daarin de systemen, die je als mens opgebouwd hebt te ontdekken en verder bloot te leggen.
Al bij aanmelding dat je mee wilt op reis, beginnen de stappen duidelijker te worden, die je denkt altijd te moeten doen, maar die eigenlijk helemaal niet (meer) van jou zijn. Zo wordt een reis een ware ontdekkingstocht, waar je nieuwe oorden verkent en waar je soms nog onbewuste stukjes herkent.
Gedicht ‘Glastonbury’ © Karin
Als losstaande eilandjes kwamen we samen, om tijdens een week een groep te vormen. Ieder met haar eigen eigenheid, vond de verbinding met elkaar. Het mooiste is het te zien dat we allen op dezelfde weg lopen.
Elke mens wandelt het pad dat speciaal op haar wacht, maar soms verdwalen we en trekt de mist op.
Een week in Glastonbury laat de nevelen verdwijnen en de zon weer schijnen.
We bezochten de Abbey, nadat we nogmaals begeleiding van de engelen hadden aangevraagd. Nog even een duidelijke ondersteuning en een helderder blik op een overlevingsmechanisme, dat je met moed en kracht hebt aangelegd als kind. Op het terrein van de Abbey waaierden we uit, om die plek te ervaren, die ons riep.
De een zat te huilen in de Mariakapel, de ander lag languit op het gras en nog iemand anders werd geroepen door de bomen. Ieder ging haar eigen weg om datgene te ontvangen, wat gelijk was aan haar resonantie.
Eén voor één kon ik aanschouwen en voelen, ervaren en begeleiden. Coaching is heerlijk wanneer ik mag geven wat ik van de engelen ontvang. Soms is het puur aanwezig zijn, soms is het een opmerking maken, soms is het laten en soms is het vasthouden. Alles wordt in ieder geval duidelijker.
De zon scheen en liet zich vaak op de mooiste momenten zien, maar soms, wanneer we juist wilden dat ze zou schijnen, bij de zonsopkomst op de Tor, bleef ze verscholen. We konden hiermee weer aan de slag. Alles was goed en we voelden de boodschap in dit hele gebeuren. In Glastonbury krijg je de lessen, die je ondersteunen voor het dagelijkse leven, dat zich na zo’n week weer aandient. Wanneer het niet gaat zoals je wilt dat het zou moeten gaan, dan herinneren wij ons dit moment. Alles is goed. Laat het gaan. De zon is wel opgekomen, alleen was het verhuld, maar ze is er wel degelijk. Vertrouw er maar op, dat het goed komt. Geef er geen beoordeling aan en ontvang het licht, dat ook op ons wacht. Geef je maar over. Het is oké!
De bronnen, het water, de schoonheid en puurheid van de Chalice Well en the White Spring, brengen je naar de emoties die er in ons bewegen. Het water raakte het aan, maakte contact met ons en liet ons voelen. Ons hart ging open en van ontroering stroomden onze tranen mee. De ontroering van de bevrijding, dat je goed bent zoals je bent. Het water draagt informatie en ze gaf het met liefde aan ons door. Het water dat omarmt en verrijkt. Is het ijzerhoudend rood en geeft het kracht in al haar zachtheid, of is het wit vanuit puurheid en reiniging. We mochten het weer op onze eigen manier ervaren. We liepen door de prachtige tuin en dronken de schoonheid. De kleuren, de geuren, de rust, de stilte en de bron, die rustig wachtend ons het moment aanbiedt om waarlijk contact te maken met jouw innerlijke bron. We vulden ons. We laafden ons. We gaven ons over om in verbinding met elkaar dieper te durven. We dompelden ons onder om ons van alle schaamte en schuld te verlossen. We bevrijdden ons van angst en kleinheid en op het moment dat we uit het water stapten, rezen we als vrouwen van wijsheid. Onze wijsheid, onze innerlijke bron, onze kracht van zacht, onze vrouwelijkheid werden versterkt. Met glanzende ogen, stralende lach, soms nog koud van lichaam, maar vurig van hart. We hadden onszelf omarmd en hervonden.
De dagen regen zich aan elkaar. We bleven stappen maken, we bleven gaan. In alle vroegte wandelden we in het donker de Tor op, om de zon op te zien komen, maar ook om te voelen, wat deze wandeling met ons deed.
De tocht naar boven is een soort beproeving, wat dragen wij als last mee en wat zou je hiervan achter willen laten. Mag jij jezelf toestaan om oude overtuigingen daadwerkelijk achter te laten. Sta jij jezelf toe om maskers af te leggen? Mag jij van jezelf jouw vleugels uitspreiden en laten zien dat je zou kunnen vliegen? Geen beperkende overtuigingen meer. Geen pijn of lijden. Wat mag er tevoorschijn komen?
De Tor is een heilige plek met ontzettend veel symboliek. We zochten elk voor zich een plek om te mogen reflecteren. Er mochten beelden komen. Er mochten woorden en zinnen binnen komen. Er mochten tranen komen. Ook hier mocht alles er weer zijn. We mochten alleen gaan zitten, maar we mochten ook aan elkaar de emoties vertellen. Monden die jarenlang stil hadden gestaan, werden geopend. Monden die dachten altijd te moeten spreken, zwegen en kregen rust en ontspanning. Alles mocht er zijn. De route vervolgde zich en met verlicht hart zaten we aan het ontbijt. Samen konden we delen wat we hadden ervaren. Er was tijd voor reflectie en steun, begrip en respect. Ook werd het steeds duidelijker welke mechanismen er speelden en waar ze elkaar tegenkwamen. Ik kreeg mijn engelenbegeleiding om het te sturen, dan wel te laten gaan.
Samen zaten we met Andrew (onze chauffeur) in de taxi, die ons ’s morgens vroeg ophaalde, om Stonehenge te bezoeken.
Een ware must, wanneer je in Engeland bent en meer van jezelf wilt begrijpen. Stonehenge is een spirituele plek en wordt door vele vele mensen bezocht. Deze drukte maakt een bezoek altijd tot een topprestatie om daar jouw boodschap te ervaren. Het lukte ons echter wel en ieder kwam weer met haar verhaal terug. De één wilde nog niet vertrekken, de ander zat al een half uur bij de uitgang, weer een ander kreeg het gevoel weggeduwd te worden en ook was er een beleving van contact. Het is voor ieder een eigen ervaring en vanuit dit punt, kun je dus heel duidelijk ontdekken, dat we als mens allemaal op onze eigen manier het leven meemaken en ook dat elke ervaring uniek is. Hierin is alles goed en mag ook alles er zijn.
Na Stonehenge kwam Avebury, weer een cirkel, weer imposante stenen, weer natuur, weer de zon en weer contact maken. Waarom weer zoiets, toch bijna hetzelfde? Waarom deze herhaling? Om het verschil te ervaren. Stenen zijn geen stenen. Het is energie. Een cirkel is geen cirkel. Het is energie. Natuur is geen natuur. Het is energie. De zon is geen zon. Het is energie. Wat brengt jouw energie naar deze plek, wat krijgen wij terug?
Weer waaierden wij uit. Avebury is een grotere plaats. Avebury wordt niet zo beschermd als Stonhenge, je mag de stenen hier aanraken. Je mag de tijd nemen, om er tegenaan te zitten en je totaal over te geven aan deze omarming.
Wat mag je ervaren. Wat is jouw beleving. Wat biedt de cirkel en de energie. Wat doet het met jou?
Ook hier kwamen we weer met allerlei verschillende ervaringen tot elkaar. Het voelde zacht. Het voelde vrouwelijk. Het voelde als een bedding en een ontmoetingsplek. Het nodigde uit. Het vergelijken van deze twee cirkels was mogelijk en we deelden het met elkaar.
En natuurlijk bezochten we de GoddessTemple (Godinnentempel)! Niet één keer, geen twee keer, maar zo vaak het kon.
De trap op. De deur door. Je treedt binnen. Je wordt ontvangen en verwelkomd. We ontdeden ons van overtollig schoeisel en tassen en lieten ons vallen in de omarming van de Godin. Stilte, rust, dankbaarheid, thuiskomen bij jezelf. De Melissa (vrijwilliger) hield de wacht en we konden ons overgeven aan de sereniteit van dit heiligdoom. We zaten in stilte en spraken met onze ogen en onze vreugde. Een gevoel van intense verbondenheid en daarmee in verbinding met alles wat is. De Godin, Moeder Aarde, leeft en is pure liefdesenergie. Wie ook binnenkomt, je bent welkom. Je bent of je voelt je een vreemdeling, je bent welkom en je wordt gezien. Het welkom zijn vanuit de pure vorm die je als mens bent. Moeder Aarde, de Godin ziet jou en laat je zichtbaar worden. We voelden ons totaal aanwezig, met daarbij steeds duidelijker wat niet meer bij ons past. Het oude dat ons kleinhoudt, mocht worden overgedragen aan de Godin en ze zal ons verlichten.
We waren een week lang op pad met een stel heerlijke mooie vrouwen, elk met hun eigen verhaal en leven. Wij vormden een groep en samen kwamen we op bewuste en onbewuste paden. We spiegelden, we spraken en wij deelden en alles mocht er zijn.
Elles en ik zijn oneindig dankbaar voor de moed die er voor nodig is, om deze reis te willen maken. Dankbaar voor de schitterende vrouwen, die hun stap vooruit deden en uit oude patronen stapten. Trots zijn we op hen, die hun eigen grenzen overwonnen en verder gingen, dan ze ooit hadden gedacht.
We hebben veel heel veel gelachen, gehuild ( ook heel veel ), maar we zijn vooral gegroeid!!
In een week tijd, kan ik mijn coaching zoveel meer verdiepen en kan ik dat weer inzetten voor de sessies die erna zouden kunnen komen.
Wil jij jezelf meer leren kennen en durf je het aan om oude patronen, overtuigingen of afhankelijkheden los te laten? Meld je dan aan!
Voelen en uitspreken dat ik trots ben op mezelf, was voor mij een hoogtepunt. Maar ook het onverwerkte verdriet dat bovenkwam.
Carina
Inspirerende reis Glastonbury – mei 2025
Een geschenk Trots op mezelf Ik raad het iedereen aan! Gun jezelf deze onvergetelijke ervaring... Carina
Recensie
Carina
"
Voelen en uitspreken dat ik trots ben op mezelf, was voor mij een hoogtepunt.
Maar ook het onverwerkte verdriet dat bovenkwam."
Deze reis naar Glastonbury was voor mij een geschenk! De energie, de verbinding.. het jubelt nog na in mijn lijf en mijn ziel. Gedragen door de omgeving en de groep, groeide in mij het vertrouwen. Het vertrouwen om schaamteloos mezelf te mogen zijn. Om me te laten zien en te laten horen. Waar ik dacht het allemaal alleen te moeten doen.. was er nu eenheid. Doordat Karin en Elles alles tot in de puntjes hadden geregeld, en ons onder hun vleugels namen.. konden we ons volledig onderdompelen in de energie van deze magische plek.
Er werd gelachen, intens gehuild en gedeeld. Er werden obstakels overwonnen. Met elk ons eigen verhaal, toch verbonden met elkaar. Ik ben dwars door de pijn gegaan (fysiek en mentaal). Voelen en uitspreken dat ik trots ben op mezelf, was voor mij een hoogtepunt. Maar ook het onverwerkte verdriet dat bovenkwam. Ik mag het gaan voelen, ik mag het helen. Ik neem waardevolle inzichten mee voor de rest van mijn leven. Onder de warme, liefdevolle leiding van Karin en Elles kwam ik dichter bij de kern van mijn zijn."
Nogmaals bedankt voor alles, lieve schatten. Ik had het niet willen missen!"
Carina
Gevolgde sessies
Ga je mee?
We zijn zo enthousiast, dat we deze reis volgend jaar weer gaan organiseren, vermoedelijk mei / juni 2026.
Voel je nu al een duidelijke JA, twijfel dan niet en laat ons dat weten (de plekjes zijn beperkt).
In liefde, Karin en Elles ❤️
Meld je aan