Terug naar de eenheid

Ik heb eigenlijk geen idee waar ik zal beginnen. Al maanden, eigenlijk al jarenlang, wordt er een plaatje uitgevouwen, die mij boven de werkelijkheid plaatst. Ik heb geen idee wie mij daarnaartoe begeleidt. Ik hoor geen naam, er is geen stem, er komt geen wezen of persoon. Ik word alleen opgetild om te mogen zien, wat er eigenlijk gaande is. Mijn blik wordt langs de tijdlijn getrokken (ervan uitgaande dat de tijd lineair is) en ik word terug -of parallel- geleid naar een tijd, dat we in Lemurië aanwezig waren. Onzijdig, in liefde en licht. Onpartijdig en in alles met elkaar verbonden. Het was een tijd van hoge trilling en we waren één in alles. Onze ziel wilde echter evolueren en wilde graag ontdekken wie we waarlijk waren. We verlaagden onze trilling om te ontdekken, wat ons dat zou brengen. Atlantis diende zich aan en vanuit daar werden wij meer en meer twee “geslachtig”. We werden opgesplitst tot mannelijk en vrouwelijk. De dualiteit deed zijn intrede. We mochten ons in deze splitsing steeds weer herinneren aan de tijd van éénheid. We konden met de verlaagde trilling echte lichamelijke ervaringen waarnemen en ook onze eigen keuzes maken. We weten allemaal wat er met Atlantis is gebeurd en we stapten verder in de evolutie van de ziel. In dit alles breidde de dualiteit steeds meer uit. Het mannelijke kwam tegenover het vrouwelijke te staan. Lopen we langs de tijdlijn verder door de eeuwen heen, zien we dat de vrouwelijkheid steeds meer van waarde werd ontdaan. Onze dualistische wereld werd een ‘strijd’ tussen doen en zijn. Het mannelijke vermogen om focus te hebben en vanuit daadkracht te doen, tegenover het vrouwelijke vermogen om intuïtief te voelen en vanuit zijn te zijn. Sterke vrouwen werden achteruitgezet. Wijze vrouwen werden beschuldigd. Nieuwsgierige vrouwen werden afgeremd. Krachtige vrouwen werden vernietigd. Elke vrouw kreeg een stempel, zodat ze zich niet aan zichzelf zou kunnen herinneren. Dit was ook het plan voor de evolutie van onze ziel. We hadden gekozen voor de dualiteit op de planeet Aarde. We bleven de uitdagingen aangaan, om ons te herinneren aan de éénheid, die ooit ervaren was. Wanneer we onze mannelijkheid en vrouwelijkheid weer op waarde zouden herkennen, dan zouden we deze ook in de buitenwereld in balans krijgen. De tijdlijn wordt steeds sneller voor me langs gespoeld en in elke periode ontdek ik, dat we weer een stapje dieper in de vaste vorm terecht kwamen. We werden steeds meer een unieke persoonlijkheid. Deze individu werd steeds mannelijker, vanuit het hoofd voortgeduwd. Het hart, de buik, de zachtheid en de liefde werden steeds meer vergeten. De evolutie werd steeds duidelijker. We moesten steeds meer moeite doen om ons te herinneren aan ons licht en onze eenheid. Wanneer je nu naar onze maatschappij en (vooral) westerse wereld kijkt, zie je deze eeuwenlange evolutie voor je ogen ontvouwen. Onze maatschappij is “ontvrouwelijkt”. Kijk naar de zorg, het onderwijs. Voel eens hoe we met seks omgaan. Alles wat ooit vanuit het hart werd beleefd is veranderd. Er wordt gewerkt aan een zorgrobot. De computer is de beste onderwijzer. De liefde met elkaar bedrijven is vaak door porno tot een lege daad verworden. Onze maatschappij is ‘ontmoederd’ en we zien daar de vele voorbeelden van. Als vrouw mag je ook met de succesformule meedoen. Je mag als vrouw je talenten laten zien en meehelpen aan het brutonationaalproduct. De waarde van de moeder, die thuis de kinderen begeleidt tot krachtige, volwassen mensen, wordt door een lieve crèche medewerkster overgenomen. Nu zitten we op dit moment in een behoorlijk transformatieproces en Moeder Aarde speelt hierin ook een rol. Haar trilling gaat omhoog, er zijn zonnevlammen en het magnetisch veld om de aarde verandert. We kijken naar een crisis, waar we, als mensheid, telkens weer tegenover elkaar komen te staan. We benoemen wat we van de ander vinden en hopen hiermee de ander te overtuigen van een waarheid. De waarheid wordt echter nooit duidelijk omdat er geen ander is. De macht die boven alles hangt, is ( vanuit het beeld dat mij wordt aangereikt ) niet een vaste vorm. Het is de macht die aan het mannelijke is gegeven. Die wij zelf hebben ontwikkeld en waarnaar we hebben geleefd. Deze macht wil dus ‘doen, winnen, succes en verdienen’. Er is geen persoon, maar de energie van het mannelijke doen: GELD. Geld is de vaste vorm van de liefde. Deze liefde die ooit stroomde vanuit het vrouwelijke. Hoe geweldig zou het zijn, dat we gaan beseffen, dat we het vrouwelijke aspect weer gaan omarmen. De mens die in balans terug stapt en vanuit een intens evenwicht zich herinnert dat de kracht van zacht, verbonden kan worden aan de zachte kracht. De vrouw weer in balans met de man. Het vrouwelijke op dezelfde waarde als het mannelijke. Mijn tijdlijn wandeling laat zien dat deze periode de uitnodiging is, om de macht van het geld te herkennen en daar niet langer in mee te gaan. Vanuit liefde zien dat de vaste vorm weer terug mag naar de ware liefde in jezelf en buiten jezelf. Wanneer je boven dit grote gebeuren zou kunnen hangen, zie dan dat we op dit moment mogen kiezen om een nieuwe balans terug te brengen. Buiten alle angsten om, want geld is bang geen waarde meer te bezitten. Liefde houdt namelijk altijd zijn waarde en hoge trilling. Liefde overwint alles. Het vrouwelijke mag terug. We mogen ontwaken in de eenheid van alles. Kijk elkaar aan, alsof je broeders en zusters bent. Omarm de ander alsof hij/zij je beste vriend is. Heb elkaar lief zoals jij van jezelf bent gaan houden vanuit mannelijk- en vrouwelijkheid. Dan zal onze ziel blij en opgetogen beseffen, dat zijn grootste evolutiestap is gemaakt. Wij hopen dat wij jullie met dit beeld een beetje kunnen ondersteunen om boven deze bijzondere tijd te kunnen hangen. In licht en liefde, Elles en Karin