Ik mag loslaten!
Blog
Ik mag loslaten!!
Ik mag mezelf bevrijden… Ja, toch?
Dan komt de vraag die hier natuurlijk bij past, direct tevoorschijn… Wat hou ik dan nog altijd vast? Zonder er bewust van te zijn, koester ik mijn systemen. Het geeft me houvast en controle.
Wanneer ik het leven volgzaam aanga, besef ik waar ik aan moet voldoen en stap met de ander mee. Maar ben ik gelukkig? Is een vogel gelukkig als die opgesloten zit, in een kooi? Het heeft voldoende te eten en het heeft onderdak.
De vogel mag fluiten maar ze is niet vrij.
Gedicht ‘Men zegt dat ik los moet laten…’ © Karin
Is het vasthouden dan eigenlijk een beperking van mijn vrijheid, die ik als mens zou kunnen voelen? Mijn vleugels niet langer gevouwen, maar wijds uitgeslagen om hoger dan hoog te kunnen vliegden? Ben ik me er eigenlijk wel van bewust dat ik vleugels heb? Heb ik in de gaten dat ik mijn grootsheid niet leef, wanneer ik de controle vast blijf houden. Dat ik in mijn comfortzone blijf zitten? Kan ik loslaten? Durf ik los te laten? Wil ik eigenlijk wel loslaten? Stel dat ik niet kan vliegen? Ik heb nog nooit geleerd te vliegen! Stel dat ik neerstort! Stel dat ik faal! Stel dat ik word afgewezen! Stel…
Maar wat zou er eigenlijk kunnen gebeuren, wanneer blijkt dat je wel kunt vliegen en dat je zelfs hoger zou kunnen dan iemand ooit heeft gedaan. Dan wordt de controle oncontroleerbaar en ontstaat er chaos.
Elke stap leidt tot verwarring. Dat is te spannend en stap ik toch niet. Ik begraaf mijn geluk en laat het zijn. Zo blijven we als mens in een cirkel ronddraaien. Is er een uitweg? Kan ik op de één of andere manier uit deze ketens breken? Is het mogelijk deze herhalende systemen te doorbreken? Het antwoord is “JA”, wanneer ik het aandurf de angst in de ogen te kijken en met een blik van alomvattende liefde mijzelf te bezien. Het zal me laten zien, dat elke keuze een stap voorwaarts is. Het gevecht tegen een angst, een schijngevecht is. De angst is namelijk een masker dat opgezet is omdat ik mijn zelfwaarde heb afgegeven aan de controle, de verwachting, de aanpassing. Ik neem nu echter mijn kroon weer aan en plaats het op mijn hoofd. Ik ben mens en een evenbeeld van God.
Ik ben mens gemaakt uit licht en liefde en hoef het leven niet te controleren. Ik hoef enkel in licht en liefde te zijn. Ik laat de verwachtingen los en geef me over aan al wat is. Onder de hoede van het goddelijke, zal ik mij gedragen weten. Dit dragen zal me vertrouwen geven om de uiteindelijk sprong te maken, waarmee ik eindelijk mijn vleugels weer gebruik!
Ik vlieg!
Karin
