Het voortbestaan van de menselijke ziel

Het is niet in woorden uit te drukken, wat het voortbestaan van de ziel inhoudt. Echter wel te voelen en te ervaren. Wanneer je alles om je heen stilzet, tot overgave laat komen en dan luistert, zal je beelden vangen, verhalen horen van het geheugen van je ziel. Tijd speelt hierin geen rol, want de ziel zet niets in lijn. Het koestert de ervaringen zonder oordeel en plust dat op voor de evolutie van het goddelijke licht. Het is voor de mens niet simpel te accepteren, dat het aardse leven enkel een nieuwe ervaring oplevert, zodat de ziel kan blijven voorbestaan. Elke tegenslag, elke uitdaging, elke stap, elke keuze wordt door de ziel geoogste en verwerkt. De ziel ontvangt in totale overgave en voedt de liefde voor de mens en elke mens, die hem helpt de groei door te zetten. Soms vragen we ons af of het wel de ‘menselijke’ ziel is. Is de ziel niet goddelijk in een menselijk lichaam en op doorreis tot verbinding met de Universele Bron? Is de ziel niet de sprankel die uiteindelijk samenvloeit met het grote Licht, de golf van Liefde? De ziel zal voor de mens altijd een raadsel blijven zolang hij alle waarde toekent aan de buitenwereld en wat zichtbaar is en aan tijd en ruimt gebonden. Toch blijft de ziel voor altijd in staat van paraatheid. Toont zich wanneer hij kan in de hoop te worden ontdekt. Karin