Misschien… zou het kunnen dat het leven misschien veel meer is, dan wat wij ervan maken? Ik kijk om me heen en zie dat we ergens het spoor totaal zijn kwijt geraakt. Er is niets menselijks meer aan, om in de westerse wereld mee te moeten draaien. Al vanaf de vroegste jeugd worden wij op een lopende band geplaatst en hebben wij te voldoen aan vele plaatjes. Elk kind wordt binnen 12 jaren in een keurslijf geperst en daar heeft het mee te doen om als puber nog meer van zichzelf te verliezen. Klaar voor de maatschappij, waar het een economisch product zal zijn.
Bruto binnenlands product is zijn naam.
Maar kan het zijn dat het leven niet gelijk staat aan geld verdienen? Dat het leven eigenlijk een grote ervaring is om de aarde te verkennen en het leven te beleven vanuit het hart?
Om te gaan beseffen wie je als mens bent, is het nodig om te ontdekken, dat er een bezieling is, die ons voortstuwt. Deze ziel wil zich laten horen en over oneindigheid fluisteren. De ziel die voldoening ervaart bij groei en evolutie. Voort in het leven van alle dag, zoekend naar de mogelijkheden die geboden worden. Op de lopende band staan en merken dat het niet meer past en dat wij uiteindelijk het lef hebben om ervan af te springen. Vliegend de vrijheid tegemoet. De maatschappij noemt zulke mensen ‘zwevers’ … en dat is logisch. Want ze laten een wereld zien, die anders is en op een ongewone manier ingevuld wordt. Weg van alle boeien en gouden kooien, maar in contact met het eigen verlangen, de hunkering van de innerlijke bron, waar alles een diepere betekenis heeft.
Wanneer wij als mens dus losgekoppeld worden van onze ziel, zijn wij als auto’s, zonder stuur. Wij gaan maar maken geen eigen keuzes, leren niet van onze eigen stappen, blijven hangen in oude patronen en de beruchte comfortzone. Wanneer wij een zielloos bestaan leiden, is alles zonder reden en proberen wij deze leegte te vullen met diverse vluchtigheden, die zo luchtig zijn, dat er steeds weer nieuwe invulling aan gegeven moet worden. Vluchten voor de eenzaamheid, zoekend naar bevestiging en acceptatie. Een ratrace uit angst voor falen en niet voldoen.
We kunnen echter de verbinding met de ziel op elk moment weer herstellen.
De ziel is geduldig en blijft liefdevol wachten. Het verheugt zich erop, dat we weer contact opnemen. Het heet ons welkom en zal met liefde ons vertellen, waarvoor wij als mens hier op aarde zijn gekomen.
Karin