Goedemorgen!! Om 4.20 uur gaat de wekker. Vandaag staat het ervaren van de Tor op het programma. Dat doen we natuurlijk met het idee om de zon daar op te zien komen. Het is een heldere morgen, met sterren en een piepklein maansikkeltje. We schieten in de kleren, nemen nog een hap en rijden naar de parkeerplaats. In fluisterend tempo wandelen we naar de voet van de Tor, om daarna op eigen tempo het pad te nemen. In het donker, dat zich steeds verder terugtrekt, komen we langs de holte van Merlijn. Benen vinden een cadans of voelen juist zwaar aan. Er is ruimte voor vertraging of aan te komen bij je eigen ritme. Innerlijk kun je de hartslag vernemen, van de Tor, van het verleden, van jezelf, van de aarde of van het heelal. We openen ons voor de boodschap die voor ieder van ons anders is. De omgeving is adembenemend. De sluiers bedekken de bewoonde wereld en heimwee hangt in de lucht. Diverse herinneringen komen omhoog en geven reacties op het lijf. We lopen doelgericht verder om met de nevelen te verbinden. De schemer toont dat het nog even wachten is, tot de zon op zal komen. De wind blaast fris over ieders gezicht en we nemen plaats aan de voet van de St Michaels toren. Kijkend en verwachtend dat het licht zal worden door de komst van de zon. Bovenop de Tor is het uitzicht prachtig en al wachtende trekken we ons terug om weer in contact te komen met ons thema dat we graag achter willen laten. Het voelt echter alsof elk thema hier bovenop de Tor niet meer van belang is. Het neemt geen ruimte of plek meer in. Het oude is verleden tijd. Wat het ook moge zijn, het is achterhaald. We kunnen het benoemen en achterlaten en door de zon laten beschijnen. Geen schaduw meer, geen duisternis, geen vaag vermoeden. Het eigen zijn krijgt vandaag extra kleur!!
Het zonnelicht beschijnt ONS!
Wanneer de zon zich dan toont, eerst als piepklein randje met oranje kleurenpracht, kunnen wij het totaal ontvangen. Het zonnelicht beschijnt ONS! Het verwelkomt ons als prachtige, mooie mensen, als schitterende vrouwen, die zichzelf steeds beter leren kennen en waarderen. Wij zitten eerst in stilte, in totale overgave en ontvangen. De tijd verstrijkt en we lopen door de toren van het verleden naar de toekomst. Totaal bizar komt de mist daar in rap tempo opzetten. Onze toekomst is niet helder, maar zullen deze met vertrouwen tegemoet treden. Onze schouders zijn licht, ons hart danst, onze ogen stralen, onze monden jubelen, ons wezen voelt zich thuis. Wij wandelen als nieuwe mens terug naar de auto, vol verwachting naar onze nieuwe IK.
In licht en liefde, Karin en Elles