Toen ik niet meer langer mee kon, het leven echt aan mij begon te trekken en mij mee sleurde naar een andere manier van doen, stroomde het niet meer. Wat ooit vanzelf ging, kostte nu vreselijk veel moeite. Hoe graag ik ook door wilde omdat iedereen dat van mij verwachtte, het lukte niet meer. Ik kwam in verlies en rouw terecht, maar tegelijkertijd duwde het leven me in nieuwe richtingen, waarvan ik het bestaan niet eens besefte. Ik werd wakker in het midden van chaos en emotionele wanorde. Hoe kon ik mijzelf hier, in hemelsnaam vinden?
Ik heb gezocht en elke keer wilde ik weer naar mijn oude vertrouwde leven terug. Ik ontdekte echter dat er geen weg terug was. Ik moest verder en hoe griezelig het ook leek, de angst was eigenlijk groter, dan het nieuwe gebied zelf.
Mijn lijfspreuk werd: “Uw wil geschiede”. Mijn vertrouwen in de goddelijke begeleiding groeide met de dag en het werd me steeds duidelijker dat ik dit mooie nieuwe pad niet alleen hoefde af te leggen. De angst, die telkens weer mijn onzekerheid bespeelde, kreeg steeds minder ruimte en werd vervangen door daadkracht en overtuiging.
Deze overtuiging werd mijn begeleiding. Wanneer ik nu ergens tegenaanloop, struikel of totaal uitgeput raak, dan is er weer een nieuw pad te nemen. “Doorbreek het”, hoor ik vanuit mijn innerlijk weten. “Het voedt je niet meer”. “Het dient je niet langer“. Natuurlijk stribbel ik eerst tegen en kom met allerlei argumenten, waarom ik toch langer vasthoud en weiger los te laten. De angst om weer eens “zweverig” of “van het padje af” genoemd te worden, laat altijd eerst van zich horen. Ook verhalen van mijn hoofd, dat ik toch altijd “anders” ben en daardoor nu eens een keer met de meute mee moet doen en snel weer op de lopende band moet gaan staan. Ik ben me ervan bewust, dat mijn keuzes niet altijd logisch zijn en volgens de algemene opinie “niet slim of zakelijk”… toch heb ik de moed om mijn patroon te doorbreken. Er komt namelijk een steeds betere versie van mezelf tevoorschijn. Ik leer mezelf steeds beter kennen en voel me gelukkiger en tevredener. Het leven daagt me uit om mijn keuzes te blijven maken en ik geniet ervan. Het zijn uitdagingen vanuit liefde. Het zijn ervaringen, die nooit goed of fout zijn. Mijn groei is telkens weer het doorbreken van alle vaste patronen, overtuigingen, denkbeelden en waarde denkramen.
Doorbreek de boeien en zoek je eigen weg. Ga niet mee om aan de verwachtingen van anderen te voldoen, maar maak keuzes die jou gelukkig maken. Het lijkt een eenzaam pad te zijn, maar hoe langer je tevreden bent met jezelf, hoe meer medereizigers je zult ontmoeten.
Ik heet je welkom, dappere mens!
Breek los uit het keurslijf en leef je leven in totale harmonie en vrede met jezelf.
Karin