Op de laatste dag van 2018, kijk ik terug op een zeer bewogen jaar. Het was voor velen een heftig jaar, dat met ervaringen gooide, die we liever niet zouden hebben gehad. We moesten er door heen zien te komen, leek het wel.
De tijd vloog echter als een sneltrein door de dagen, want ineens is het weer 31 december.
We hebben vanaf de eerste dag geweten, dat 2018 een 11 jaar, zou zijn. Een mastergetal, dat altijd met leerzame momenten komt. Met onze mouwen opgestroopt en met liefdevolle begeleiding van de engelen, zijn we voortgestapt.

Het lukte ons om files te omzeiling. We konden onze processen herkennen en plaatsen. Onverwerkte angsten, pijn en verdriet wisten we zo goed en zo kwaad als het ging nogmaals te bekijken, om het vanuit een ander perspectief te zien. We voelden onze kracht groeien, maar ook het lef om kwetsbaarder te zijn.. meer open te komen, meer open te staan voor nieuwe ervaringen.
De 2 laatste maanden, waarin ik begeleid werd door Serapis Bey en Aartsengel Zadkiël ( november ), werd er letterlijk en figuurlijk schoongemaakt en afgerond. Met hun hulp kon ik meestromen in een verhuizing en kwamen we zonder al te veel kleerscheuren op een nieuwe plek terecht. Hier mogen we opnieuw beginnen en het oude afronden. December was een maand, waar ik met vertrouwen mijn dagen aanvaardde met behulp van Sanat Kumara en de Engel van eigen verantwoordelijkheid. Toch kwam deze maand wel met een knallende afsluiting. Ik werd geconfronteerd met een afscheid, waar ik ruimte aan mag geven. In liefde sta ik deze vrijheid toe en in liefde wacht ik af.

Het lef om kwetsbaarder te zijn…

Gisteravond reden Elles en ik, vanuit Nijmegen terug naar huis, om met dankbaarheid de dag te overwegen en daarbij weer ons afgelopen jaar. Het was donker op de A12… Het bleef donker toen we de afslag namen richting A50. We staarden een beetje in de verte, totdat er ineens rollende lampen op ons afkwamen. Licht wat je niet verwacht. De tijd stond stil. Het moment vertraagde. Onze adem stokte. En net naast ons, werd het donker.
Verstijfd van schrik, reden we verder… en beseften waaraan we waren ontsnapt. Na de eerste stilte, bleven we maar ratelen over dit gebeuren. Ik heb 112 gebeld.. dat er ergens een auto over de kop is gevlogen. We waren niet op de plaats aanwezig en geen idee, waar het precies was… wat er precies was gebeurd, maar wel dat er hulp naartoe moest.
Ik weet dat engelen bestaan, maar gisteren heb ik hun werk weer eens daadwerkelijk ervaren. Alsof er een hele grote hand voor die auto hing en deze tegen hield…

* Engelen zijn krachtpatsers *

Ik rond dit jaar af met dankbaarheid. Ik laat het oude, wat niet meer bij me past, achter en ben bereid om 2019 te verwelkomen met elke dag de mogelijkheid tot een keuze, die mij zal dienen!